Albańczycy w Szwajcarii

W tym artykule zbadamy historię Albańczyków w Szwajcarii i ich obecną sytuację, koncentrując się na ich tradycjach kulturowych, prawach politycznych, wkładzie gospodarczym i integracji społecznej ze szwajcarskim społeczeństwem. Zapewni on również przegląd wyzwań stojących przed albańskimi imigrantami, więc proszę czytać dalej, aby dowiedzieć się więcej.

Trochę historii migracji Albańczyków do Szwajcarii

Przez większość XX wieku Albania i Szwajcaria miały bardzo ograniczone powiązania. W latach 70-tych, z powodu wzrostu bezrobocia w krajach takich jak Kosowo, Czarnogóra i Macedonia Północna, wielu Albańczyków wyemigrowało do Szwajcarii, aby rozpocząć lepsze życie, co szybko okazało się sukcesem, ponieważ Albańczycy w Szwajcarii z łatwością znaleźli zatrudnienie i wkrótce stali się częścią szwajcarskich struktur społecznych. Do tego stopnia, że niektórzy zdecydowali się nie wracać już do domu – zamiast tego zapraszając swoją rodzinę!

Przed latami 80-tymi Szwajcaria była domem głównie dla migrantów płci męskiej, którzy nie byli identyfikowani jako Albańczycy ze względu na ich jugosłowiańskie obywatelstwo. Dłuższy pobyt umożliwił wielu Albańczykom, w późniejszym okresie, czerpanie większych korzyści z możliwości łączenia rodzin. W dowód wdzięczności za przyjęcie w Szwajcarii podczas wojny w Kosowie, kosowska społeczność albańskich emigrantów zainstalowała tablicę pamiątkową w Zurychu, wyrażając swoją wdzięczność.

W latach 90-tych Szwajcaria była kluczowym ośrodkiem dla albańskich imigrantów z Kosowa. Liczne gazety były publikowane w języku szwajcarsko-albańskim i działały jako fundacje finansowe dla organizacji KLA, pokazując proalbańską politykę Szwajcarii. Upadek reżimu komunistycznego w Albanii był istotny tylko dla tych albańskich emigrantów mieszkających w Szwajcarii. W przeciwieństwie do sąsiednich krajów, takich jak Niemcy i Włochy, niewielu obywateli Albanii nieustannie nielegalnie imigrowało do kraju. W wyniku pogarszających się warunków w Kosowie w latach 90. nastąpił napływ Albańczyków do Szwajcarii. Nieprzygotowani na tę nagłą zmianę i przytłoczeni nią, obie strony – zarówno kraj przyjmujący, jak i migranci – mieli trudności z dostosowaniem się do nowych okoliczności.

Zły wizerunek i przyjęcie

Według ankiety przeprowadzonej w 2011 roku w Zurychu, byli Jugosłowianie są uważani za jedną z najmniej pożądanych grup imigrantów wśród Szwajcarów. W rzeczywistości zostali oni ocenieni nawet niżej niż Turcy, Arabowie i Niemcy. Jest oczywiste, że populacja ta została niesprawiedliwie oceniona przez obywateli kraju przyjmującego i szwajcarską mentalność. Niestety, Albańczycy zostali surowo ocenieni ze względu na ich przytłaczającą obecność.

Zgodnie z raportem z końca 2010 r., większość imigrantów z byłej Serbii i Czarnogóry (co w większości odpowiada kosowskim Albańczykom w Szwajcarii) miała zdumiewający wskaźnik przestępczości wynoszący 31 w porównaniu z 23-24 dla tych z Chorwacji, a także Macedonii, mierzony w stosunku do populacji szwajcarskiej.Jednak inna grupa posiada koronę, jeśli chodzi o wskaźnik przestępczości w Szwajcarii.

Pomimo tego faktu, Lankijczycy w Szwajcarii są nadal postrzegani przez społeczeństwo bardziej pozytywnie niż Albańczycy. Albańczycy świętowali Deklarację Niepodległości Republiki Kosowa 17 lutego 2008 r. w Lozannie, aby zademonstrować swoją dumę i lojalność. Ostatecznie pokazuje to, że muszą istnieć dodatkowe czynniki poza działalnością przestępczą grupy, które wpływają na jej wizerunek publiczny.

Akceptacja różnorodności i odrzucenie uprzedzeń

Niestety, albańska diaspora mieszkająca w Szwajcarii często doświadcza ksenofobii i rasizmu. Walki integracyjne niektórych przestępczych Albańczyków niestety zaowocowały negatywnym stereotypem, który nęka lokalnych Szwajcarów strachem, nienawiścią i niepewnością wobec wszystkich członków społeczności. Szwajcarska Partia Ludowa (SVP) i inne konserwatywne partie polityczne w Szwajcarii, które opowiadają się za ograniczeniem imigracji, stały się coraz bardziej popularne, powodując negatywne nastawienie wielu osób do imigrantów. W 1998 r. SVP z Zurychu opublikowała plakat wyborczy z napisem „Kosowscy Albańczycy” i dużym „Nie” w odniesieniu do finansowania ich projektu integracyjnego.

Następnie w 2009 r., ku szokowi wielu muzułmanów albańskiego pochodzenia, szwajcarska inicjatywa ludowa „Przeciwko budowie minaretów” została przyjęta przez obywateli w całej Szwajcarii, co wywołało powszechne oburzenie osób dotkniętych, które wyraziły swoją gwałtowną dezaprobatę. W 2010 r. „inicjatywa wydalenia” została przyjęta większością głosów. Prawo to stanowi, że osoby niebędące obywatelami, które popełniły poważne przestępstwa, muszą zostać deportowane z kraju w celu zmniejszenia wskaźników przestępczości i skomplikowania procesów naturalizacji cudzoziemców. „Plakat Sheepa” stworzony przez SVP przyciągnął uwagę całego świata, a wiele grup imigrantów w Szwajcarii opisało go jako dyskryminujący.

Pomimo rosnącej integracji gospodarczej Albańczyków w Szwajcarii, bezrobocie pozostaje dla wielu zniechęcającym wyzwaniem. W październiku 2018 r. główne miasta, takie jak Kosowo i Macedonia Północna, zgłosiły alarmujący wskaźnik bezrobocia wynoszący odpowiednio 7,0 i 5,3%
badania Federalnego Urzędu ds. Migracji ujawniły, że albańska młodzież napotyka różne przeszkody przy wchodzeniu na rynek pracy, w tym brak kwalifikacji zawodowych wśród starszych rówieśników i pewne zastrzeżenia.

W latach 90. było wielu wykwalifikowanych Albańczyków, których dyplomy nie zostały uznane. W latach 90. było wielu wykwalifikowanych Albańczyków, którzy nie mieli uznanych dyplomów, co spowodowało, że nie mogli znaleźć pracy w budownictwie i gastronomii – branżach, które zazwyczaj zmagają się z wyższymi stopami bezrobocia w porównaniu z innymi sektorami. Wskaźnik pomocy społecznej dla etnicznych Albańczyków jest wyższy w porównaniu z innymi krajami, z ogromnymi różnicami w zależności od narodu pochodzenia. Ma to szczególny wpływ na osoby pochodzące z Albanii.

Na szczęście w ostatnim czasie nastąpił wzrost liczby studentów pochodzenia albańskiego. W 2008 r. na szwajcarskich uniwersytetach studiowało tylko 67 Albańczyków, jednak do 2017 r. liczba ta gwałtownie wzrosła do 460. Badacze migracji i albańscy naukowcy zauważyli większą integrację tej grupy etnicznej w Szwajcarii – podobną do rozwoju Włochów w czasie. Według rocznego raportu Amnesty International z 2010 r., szwajcarska „inicjatywa anty-minaretowa” spowodowała większą liczbę rasistowskich ataków na albańskich muzułmanów i zwiększyła ogólny rasizm w kraju.

Badania populacji

Język Język albański jest piątym najczęściej używanym językiem w Szwajcarii z około 95 000 użytkowników. Od 2000 r. albański stał się najczęściej używanym językiem w Szwajcarii. Niestety, nie ma jeszcze oficjalnych danych na temat tego, ile osób identyfikuje się jako etniczni Albańczycy mieszkający w granicach Szwajcarii. Spis ludności z 2000 r. oszacował, że w sumie było 170 000 osób mówiących po albańsku. Do 2012 roku liczba ta wzrosła do 1,302 osób z Albanii i 79,261 z obywatelstwem Kosowa, a także 61,668 Macedończyków, z których nie wszyscy mówili po albańsku.

Całkowita populacja obywateli Szwajcarii z albańskim pochodzeniem, w tym podwójnych i naturalizowanych obywateli, szacowana jest na 200,000. Co więcej, 3,1% stałych mieszkańców Szwajcarii zadeklarowało, że używa albańskiego jako podstawowego języka – liczba ta wyniosła ponad 258 tysięcy osób w 2016 roku! Albańczycy są jedną z największych grup zagranicznych w Szwajcarii, obok 316 525 Włochów, 303, 525 Niemców i 268 660 Portugalczyków.

Można ich znaleźć głównie na obszarach niemieckojęzycznych, takich jak Zurych, Bazylea, Berno Winterthur i St Gallen – co czyni te miasta ważnymi ośrodkami dla albańskiej diaspory. Ponieważ oficjalne rejestry w Szwajcarii kategoryzują cudzoziemców według ich narodowości, trudno jest śledzić dokładną liczbę Albańczyków mieszkających w tym kraju. Co więcej, osoby z Bałkanów mają wyższe niż przeciętne wskaźniki naturalizacji, co oznacza, że znikną całkowicie z tych statystyk po przyznaniu obywatelstwa szwajcarskiego. W związku z tym trudno jest podać dokładną liczbę mieszkańców Albanii.

Wymierne fakty i liczby

W całej Szwajcarii miastami o największej koncentracji ludności albańskiej są Aargau, Genewa i Zurych. Oczywiście jest ich więcej, ale większość z nich koncentruje się głównie na obszarach niemieckojęzycznych. Jednak Albańczycy są również obecni w mniejszym stopniu w regionach francuskich i włoskich, gdzie są prawie całkowicie zintegrowani. Nic dziwnego, że najmniej mieszkańców można znaleźć w takich miejscach jak Appenzell Innerrhoden, Nidwalden i Obwalden.

Kultura i tożsamość

Organizacje

Od lat 90. w Szwajcarii powstało wiele organizacji mających na celu reprezentowanie albańskiej diaspory. Początkowo były to głównie stowarzyszenia religijne i kulturalne zlokalizowane w większych miastach. Jednak w miarę upływu czasu powstawały bardziej kompleksowe grupy, które starały się przemawiać w imieniu wszystkich Albańczyków mieszkających w całej Szwajcarii. Wspólnota Albańska w Szwajcarii (Albanian Bashkësia Shqiptare në Zvicër) jest jednym z najsilniejszych stowarzyszeń członkowskich.

W szczególności dla muzułmanów jest to Związek Albańskich Imamów w Szwajcarii (albe Unioni I imamëve shqiptarë né Zvicér) i Albańsko-Islamska Federacja Szwajcarii (ALB. Bashkēsia Islame Shqiptare Zurich). Oba są potężnymi stowarzyszeniami zapewniającymi solidną platformę dla osób fizycznych, które umożliwiają im dostęp do wysokiej jakości usług świadczonych przez ich organizacje. W przypadku wymiany intelektualnej między Albańczykami i Szwajcarami na czele stoją dwie główne organizacje: Związek Albańskich Intelektualistów w Szwajcarii (Alb. Bashkimi i Intelektualëve Shqiptarë në Zvicër) oraz Institut Suisse d’Etudes Albanaises (ISEAL).

Co więcej, różne kluby stały się częścią krajobrazu społecznego, takiego jak drużyny piłkarskie, zespoły taneczne, lokalne organizacje polityczne i stowarzyszenia zawodowe dla studentów i profesjonalistów. W maju 2011 r. w Bernie powstała organizacja zrzeszająca wszystkich Albańczyków mieszkających w Szwajcarii. Ta nowa organizacja parasolowa jest nie tylko korzystna dla członków szwajcarsko-albańskiej społeczności, ale będzie również służyć jako skuteczny głos w imieniu wszystkich Albańczyków z całego Półwyspu Bałkańskiego.